Bir Yok'a Yol Alıyorum Yeniden
Gökçe Türksoy
ömründe olmadı yerim
gönlünde bir küçük minderim
yokluğumu aldığım
bir yoka yol alıyorum yeniden
belli ki sevilmek için gelmemişim dünyaya
sevda bir tatlı hülya
vuslat yüz görümlük rüya
kabusa meyilli uykularda
rüyada olsa uğramaz, uzak bana
sevda sevimli çarşafını giymiş
şekere bürünmüş zehir misali tuzak bana
sevdim,
yandım,
henüz dönmedim küle
ateşler yatak, döşek bana
yaşım ermemişken otuzuna
bu yaşta bunca acı
yazık.. yazık bana
yine olursa bir boş vaktin
düşersem aklına
gülme sana olan tutkunluğuma
aptallığıma,saflığıma
vicdanında hücrem olmadı
unut kulağında sevda sözüm kalmadı
deli gönül kızdı,
kızdı da senden caymadı
ne seninle ne sensiz onmadı
bu yaralar merhem bulmadı
topladım pılımı pırtımı
ömründe olmadı yerim
gönlünde bir küçük minderim
yokluğumu aldığım
bir yoka yol alıyorum yeniden
bilmem ki;
bir daha sohbet edermiyiz
ileriden geriden.
topladım eşyalarını, hayalini ayak izlerini
döktüğün yerden , öteden beriden.
kuşuma balıklarıma bambuma
söz ettim ihanetinden
bu gidişinden
utanıyorum bir vefasızı sevmişliğimden
gözlerimde gözlerinin kiri
kaldırmıyorum başımı yerden
aldırmaz gibi yapıp
her güne doğruluyor
kırk yerinde kırk kırık bu beden
terkettiğin
unuttuğun
yoksaydığın
kanattığın yerden
yeniden yeniden...
çok düşünürdün
kızardın küserdin
gazabındım da sanki hiç olmadım rahmetin
fikrine ağır yüktüm,
zahmettim
ben ki uğursuzdum kademsizdim
ben gidiyorum
dökülsün ömrüne mutluluğu bereketin
hep gül ki gün yüzlüm
hani sevdiklerin
yanındayken beni unuttukların
gün yüzünde söndürüp geceleri
tebessümün rakkasını seyretsin
bir kötü söz düşüp incitmeyeceğim seni derinden
topladım pılımı pırtımı
ömründe olmadı yerim
gönlünde bir küçük minderim
yokluğumu aldığım
bir yoka yol alıyorum yeniden
bir yoka yol alıyorum yeniden
Gökçe Türksoy